кутырымо

Г. хыты́рымы

1. прич. от кутыраш.

2. в знач. сущ. разговор, беседа; обмен мнениями; рассказ, сообщение кого-л. Кутырымым лугыч ышташ (кӱрлаш) прервать чей-либо разговор; кутырымым чарнаш прекратить разговор; кутырымым колышташ слушать разговор.

□ Шуко лӱшкышт, кутырымо коклаште ала-мыняр пачаш тамакым тӱргыктышт, вурседылынат нальыч. О. Тыныш. Долго оии шумели, за разговором курили несколько раз, даже поругались.

3. прил. разговорный; свойственный обиходному разговору, имеющий характер разговора. Кутырымо йылме разговорный язык; кутырымо жанр разговорный жанр; кутырымо йӱк разговор (звуки разговора).

□ Кутырымо стиль дене тыглай мутланыме годым ойлат. «Мар. йылме». Разговорным стилем пользуются во время обычного разговора. Ср. кутырымаш, мутланыме.